Allah Resulü (s) þöyle buyurdu: "Kim inanarak ve karþýlýðýný Allah'tan (c) bekleyerek Ramazan'ý ihya ederse geçmiþ günahlarý baðýþlanýr."  

Ramazan Ayý'nýn Üstünlüðü

Ebu Hureyre'nin (r) bildirdiðine göre Allah'ýn Resulü (s) þöyle buyurmuþtur: "Adem oðlunun her yaptýðý amelinin sevabý on katýndan yedi yüz katýna kadar arttýrýlýr. Yüce Allah buyurdu ki: "Oruç hariçtir. Çünkü oruç benim içindir. Karþýlýðýný da sadece ben veririm. Oruçlu kimse yemeðini ve cinsel arzularýný benim için býrakýyor." Oruçlunun iki sevinci vardýr: Ýftar ettiði andaki sevinci ve Rabbiyle karþýlaþtýðý andaki sevinci. Oruçlunun aðýz kokusu, Allah katýnda misk kokusundan daha güzeldir. (Müslim, Sýyam, 30)

Ebu Hureyre (r), Allah'ýn Resulü'nün (s) þöyle buyurduðunu bildirmiþtir: " Kim inanarak ve karþýlýðýný Allah'tan bekleyerek Ramazan'ý ihya ederse geçmiþ günahlarý baðýþlanýr." (Müslim, Salatu'l-Musafirin, 25)

Ýhya etmek diye çevirdiðimiz "Kame" fiilinden maksat Teravih Namazý'dýr.[1]

Ebu Hureyre'nin (r) naklettiðine göre Allah Resulü (s) þöyle buyurmuþtur: "Ramazan ayýnýn ilk gecesi girince þeytanlar ve cinlerin þerli olanlarý zincire vurulur, cehennem kapýlarý kapatýlýr ve hiçbiri açýlmaz. Cennet kapýlarý açýlýr ve hiçbiri kapanmaz ve bir seslenen þöyle haykýrýr: "Ey iyilik isteyen, ibadet ve kulluða gel! Ey kötülük dileyen, günahlarýndan vazgeç! Allah'ýn cehennemden çýkarttýðý kimseler vardýr. Ramazan boyunca bu her gece devam eder. (Tirmizi, Savm, 2)

Sehl b. Sa'd'ýn (r) bildirdiðine göre Allah'ýn Resulü (s) þöyle buyurmuþtur: "cennette kýyamet günü Oruçlularýn gireeði -onlardan baþkasý giremez- Reyyân denilen bir kapý vardýr. Kýyamet günü "oruçlular nerededir?" diye çaðrý yapýlýr. Oruçlu olanlar oradan girer. Onlardan baþkasý giremez. Onlarýn sonuncusu da girince kapý kapatýlýr ve artýk hiçbir kimse oradan giremez. (Müslim, Sýyam, 30)

Reyyan kelimesi r-v-y kelimesinden türemiþtir. Ýçkiye doymuþ, bol, iyi sulanmýþ anlamýna gelmektedir. Anlaþýlan o ki oruçlular dünyada çekmiþ olduklarý susuzluða karþý Reyyan kapýsýndan girerek susuzluk çekmekten emin olacaklar. Bir daha hiç susamayacaklar.[2]

______________________________

[1] Muhyiddin en-Nevevî, el-Minhâc Þerhu Sahih-i Müslim, c. VI, s. 39, Beyrut: Daru ihyau't-turasi'l-arabi, h. 1392.

[2] Ebu's-Seadât Mubarek b. Muhammed el-Cezerî, En-nihaye fi garibi'l-hadis ve'l-eser, c. II, s. 291, Beyrut, Daru ihyau't-turasi'l-arabi, tarihsiz.